چرا تو عشق از گفتن حس واقعی میترسیم؟ (۱۲ نکته تکاندهنده)
بیان احساسات در یک رابطه عاشقانه سالم و موفق، نقش کلیدی ایفا میکند. با این حال، بسیاری از افراد در این زمینه دچار مشکل هستند و از ابراز عشق، علاقه، ترسها و نیازهای خود اجتناب میکنند. این پدیده میتواند ریشه در عوامل متعددی داشته باشد که در این مقاله به بررسی دوازده مورد از مهمترین آنها میپردازیم. 
ترس از آسیبپذیری، کلید فهم این مسئله است. وقتی احساسات خود را ابراز میکنیم، خودمان را در معرض قضاوت، طرد شدن و سوء استفاده قرار میدهیم. برای برخی افراد، این ریسک بسیار بزرگتر از مزایای احتمالی ابراز احساسات است.
- ✔️
تجربههای تلخ گذشته:
روابط ناموفق قبلی و زخمهای عاطفی ناشی از آنها، میتواند باعث ایجاد ترس از تکرار همان تجربهها شود. - ✔️
ترس از طرد شدن:
نگرانی از اینکه ابراز احساسات، باعث دور شدن و یا دلسرد شدن طرف مقابل شود. - ✔️
اعتماد به نفس پایین:
احساس عدم شایستگی برای دوست داشته شدن و پذیرفته شدن، منجر به پنهان کردن احساسات میشود. - ✔️
باورهای غلط درباره مردانگی/زنانگی:
تصور اینکه مردان نباید احساسات خود را نشان دهند و زنان نباید قوی باشند، باعث سرکوب احساسات میشود. - ✔️
ترس از قضاوت شدن:
نگرانی از اینکه دیگران، احساسات فرد را مسخره، بیاهمیت و یا غیرمنطقی بدانند. - ✔️
مشکل در شناسایی احساسات:
عدم توانایی در تشخیص و نامگذاری احساسات خود، باعث میشود فرد نتواند آنها را به درستی بیان کند. - ✔️
سابقه خانوادگی:
محیطی که در آن ابراز احساسات ممنوع و یا سرکوب میشده، میتواند بر نحوه ابراز احساسات در بزرگسالی تاثیر بگذارد. - ✔️
ترس از کنترل شدن:
نگرانی از اینکه با ابراز احساسات، طرف مقابل کنترل بیشتری بر زندگی فرد پیدا کند. - ✔️
کمالگرایی:
ترس از اینکه ابراز احساسات به طور کامل و بینقص انجام نشود، باعث سکوت میشود. - ✔️
عدم مهارتهای ارتباطی:
ناتوانی در بیان واضح و موثر احساسات، باعث اجتناب از گفتگو میشود. - ✔️
ترس از تغییر:
نگرانی از اینکه ابراز احساسات، باعث تغییر در رابطه و یا در خود فرد شود. - ✔️
اختلالات روانی:
برخی از اختلالات روانی مانند اضطراب اجتماعی و افسردگی، میتوانند باعث ترس از ابراز احساسات شوند.
این عوامل میتوانند به طور مستقل و یا ترکیبی، باعث ایجاد مانع در مسیر ابراز احساسات شوند. شناخت این عوامل، اولین قدم برای غلبه بر این ترس و ایجاد روابط عاطفی سالمتر است. مهمترین نکته این است که به خودتان اجازه دهید آسیبپذیر باشید. این آسیبپذیری، کلید صمیمیت و نزدیکی در روابط عاشقانه است.
چرا بعضی ها در روابط عاشقانه از ابراز احساسات می ترسند؟
ترس از آسیب پذیری: سد راه بیان احساسات
یکی از مهمترین دلایل این ترس، احساس آسیبپذیری است.وقتی احساسات خود را بیان میکنیم، در واقع بخشی از خودمان را به اشتراک میگذاریم و این میتواند ما را در برابر طرد شدن، قضاوت یا حتی سوء استفاده آسیبپذیر کند.این ترس ریشه در تجربیات گذشته دارد.اگر در گذشته به دلیل ابراز احساسات مورد تمسخر قرار گرفته باشیم یا احساساتمان نادیده گرفته شده باشند، این ترس تقویت میشود.مثلا کودکی که به دلیل گریه کردن تنبیه شده، یاد میگیرد که احساسات خود را پنهان کند تا از درد و رنج دوری کند.
همین الگو در روابط بزرگسالی نیز تکرار میشود.
فرد از ترس تکرار همان تجربه، از بیان احساسات خود خودداری میکند.این ترس میتواند باعث شود فرد دیوار دفاعی دور خود بکشد و از صمیمیت و نزدیکی عاطفی در رابطه اجتناب کند.در نتیجه، رابطه سطحی و ناپایدار باقی میماند و پتانسیل رشد و تعمیق را از دست میدهد.در واقع ترس از آسیب پذیری، مانع از تجربه کامل و اصیل یک رابطه عاشقانه می شود.
ترس از طرد شدن: کابوس تنهایی
ترس از طرد شدن یکی دیگر از عوامل مهم است.فرد میترسد که اگر احساسات واقعی خود را بیان کند، طرف مقابل او را دوست نداشته باشد یا رابطه را تمام کند.این ترس اغلب با کمبود اعتماد به نفس و احساس عدم لیاقت برای عشق همراه است.فرد فکر میکند که اگر خود واقعیاش را نشان دهد، برای طرف مقابل جذاب نخواهد بود.این ترس میتواند باعث شود فرد رفتارهای تاییدطلبی از خود نشان دهد و سعی کند همیشه طرف مقابل را راضی نگه دارد.در این حالت، فرد هویت و نیازهای خود را نادیده میگیرد و به تدریج از خود بیگانه میشود.
به این ترتیب، رابطه به جای یک مشارکت برابر، به یک بازی قدرت تبدیل میشود که در آن فرد همواره در تلاش است تا رضایت طرف مقابل را جلب کند.
این ترس باعث می شود فرد از ابراز نیازها و خواسته های خود خودداری کند، زیرا می ترسد که باعث طرد شدن شود.
ترس از کنترل: قدرت و ضعف
بعضی افراد از بیان احساسات خود میترسند زیرا فکر میکنند که این کار به طرف مقابل قدرت میدهد و کنترل آنها را بر زندگیشان افزایش میدهد.آنها ممکن است تجربه سوء استفاده یا کنترل شدن در روابط قبلی را داشته باشند و به همین دلیل، از نشان دادن ضعف خود اجتناب میکنند.این ترس معمولاً در افرادی که به دنبال حفظ استقلال و آزادی خود هستند، قویتر است.آنها فکر میکنند که اگر احساسات خود را بیان کنند، آسیبپذیر میشوند و کنترل زندگیشان را از دست میدهند.به همین دلیل، سعی میکنند احساسات خود را پنهان کنند و ظاهری قوی و مستقل از خود نشان دهند.
این رفتار میتواند منجر به ایجاد فاصله عاطفی در رابطه شود و از صمیمیت و اعتماد متقابل جلوگیری کند.
در واقع، فرد به جای ایجاد یک رابطه برابر و مبتنی بر اعتماد، به دنبال حفظ قدرت و کنترل در رابطه است.
ترس از قضاوت: شرم و خجالت
ترس از قضاوت شدن یکی دیگر از موانع ابراز احساسات است.فرد میترسد که احساساتش احمقانه، بچگانه یا غیرمنطقی به نظر برسد و مورد تمسخر یا انتقاد قرار گیرد.این ترس اغلب با احساس شرم و خجالت همراه است.فرد فکر میکند که اگر احساسات واقعی خود را نشان دهد، دیگران او را به عنوان یک فرد ضعیف یا غیرعادی خواهند دید.این ترس میتواند باعث شود فرد احساسات خود را سانسور کند و فقط آن دسته از احساساتی را بیان کند که به نظرش قابل قبول و مناسب هستند.در این حالت، فرد از ابراز احساسات واقعی خود اجتناب میکند و سعی میکند نقش یک فرد قوی و بیاحساس را بازی کند.
این رفتار میتواند منجر به ایجاد احساس تنهایی و انزوا در رابطه شود.
به این ترتیب، فرد از ترس قضاوت شدن، از تجربه صمیمیت و ارتباط عاطفی عمیق محروم میشود.
فرهنگ و تربیت: محدودیت های بیان
فرهنگ و تربیت نقش مهمی در شکلگیری نگرش ما نسبت به ابراز احساسات ایفا میکنند. در برخی فرهنگها، ابراز احساسات به عنوان نشانه ضعف یا بیادبی تلقی میشود. کودکانی که در چنین محیطی بزرگ میشوند، یاد میگیرند که احساسات خود را پنهان کنند و ظاهری آرام و کنترل شده از خود نشان دهند. آنها ممکن است مورد تنبیه یا سرزنش قرار گیرند اگر احساسات خود را به طور آزادانه ابراز کنند. این الگوها در روابط بزرگسالی نیز تکرار میشوند و فرد از ابراز احساسات خود خودداری میکند زیرا میترسد که مورد قضاوت یا سرزنش قرار گیرد. این افراد ممکن است در بزرگسالی با مشکلات جدی در برقراری ارتباط عاطفی با دیگران مواجه شوند. فرهنگ و تربیت میتواند نقش مهمی در شکلگیری ترس از ابراز احساسات ایفا کند.
تجربه های دردناک گذشته: زخمی التیام نیافته
تجربههای دردناک گذشته، به ویژه تجربههای مرتبط با روابط عاشقانه، میتوانند ترس از ابراز احساسات را تشدید کنند.اگر فرد در گذشته مورد خیانت، سوء استفاده یا طرد شدن قرار گرفته باشد، ممکن است به سختی بتواند دوباره به کسی اعتماد کند و احساسات خود را با او به اشتراک بگذارد.این افراد ممکن است دچار PTSD (اختلال استرس پس از سانحه) شوند و هرگونه نشانه از صمیمیت یا آسیبپذیری میتواند خاطرات دردناک گذشته را زنده کند.آنها ممکن است از ایجاد هرگونه ارتباط عاطفی عمیق اجتناب کنند تا از تکرار درد و رنج جلوگیری کنند.
این ترس میتواند باعث شود فرد در روابط جدید بسیار محتاط و محافظهکار باشد و به سختی بتواند به کسی اعتماد کند.
در برخی موارد، فرد ممکن است به طور ناخودآگاه به دنبال روابطی بگردد که در آنها احتمال آسیب دیدن وجود دارد تا بتواند الگوهای دردناک گذشته را تکرار کند و سعی کند آنها را کنترل کند.در هر صورت، تجربه های دردناک گذشته میتوانند تاثیر عمیقی بر توانایی فرد در ابراز احساسات در روابط عاشقانه داشته باشند.در این شرایط، کمک گرفتن از یک متخصص روانشناس میتواند بسیار مفید باشد.
کمبود مهارت های ارتباطی: ناتوانی در بیان
گاهی اوقات ترس از ابراز احساسات ناشی از کمبود مهارتهای ارتباطی است. فرد ممکن است نداند که چگونه احساسات خود را به طور واضح و مؤثر بیان کند. او ممکن است از بهرهگیری از کلمات مناسب یا از نحوه بیان احساسات خود آگاه نباشد. این کمبود مهارت میتواند باعث شود فرد از ابراز احساسات خود اجتناب کند زیرا میترسد که حرفهایش به درستی فهمیده نشوند یا باعث سوء تفاهم شوند. این مشکل میتواند ناشی از عدم آموزش در دوران کودکی یا تجربه های منفی در گذشته باشد. در هر صورت، کمبود مهارتهای ارتباطی میتواند مانع بزرگی در راه ابراز احساسات و برقراری ارتباط عاطفی سالم در روابط عاشقانه باشد. یادگیری مهارت های ارتباطی و تمرین آنها میتواند به فرد کمک کند تا اعتماد به نفس خود را در بیان احساسات افزایش دهد.
ترس از تغییر: حفظ وضع موجود
ابراز احساسات میتواند منجر به تغییر در رابطه شود و بعضی افراد از این تغییر میترسند.آنها ممکن است از اینکه رابطه وارد مرحله جدیدی شود یا اینکه نقشها و انتظارات در رابطه تغییر کنند، نگران باشند.این ترس میتواند به ویژه در افرادی که به ثبات و پیشبینیپذیری نیاز دارند، قویتر باشد.آنها ممکن است از اینکه رابطه به سمت نامعلومی پیش برود یا اینکه مسئولیتهای بیشتری بر دوش آنها گذاشته شود، وحشت داشته باشند.به همین دلیل، سعی میکنند با پنهان کردن احساسات خود، وضع موجود را حفظ کنند و از هرگونه تغییر جلوگیری کنند.
این رفتار میتواند در طولانی مدت منجر به رکود و فرسودگی رابطه شود زیرا از رشد و تکامل رابطه جلوگیری میکند.
در واقع، ترس از تغییر مانع از تجربه کامل پتانسیل رابطه میشود و از ایجاد صمیمیت و نزدیکی عاطفی عمیق جلوگیری میکند.پذیرش تغییر به عنوان بخشی طبیعی از هر رابطه میتواند به کاهش این ترس کمک کند.
تصویر کاملا مطلوب از عشق: انتظارات غیرواقع بینانه
بعضی افراد تصویر کاملا مطلوبی از عشق در ذهن خود دارند که با واقعیت رابطه متفاوت است.آنها ممکن است فکر کنند که اگر احساسات واقعی خود را بیان کنند، تصویر کاملا مطلوب آنها از رابطه خدشه دار میشود.این افراد ممکن است تحت تاثیر فیلمها، رمانها یا رسانههای اجتماعی قرار گرفته باشند و انتظارات غیرواقع بینانهای از رابطه عاشقانه داشته باشند.آنها ممکن است فکر کنند که عشق واقعی همیشه باید همراه با خوشحالی، هیجان و شور و شوق باشد و هیچ جایی برای احساسات منفی مانند غم، خشم یا ترس وجود ندارد.به همین دلیل، سعی میکنند با پنهان کردن احساسات منفی خود، تصویر کاملا مطلوب از رابطه را حفظ کنند.
این رفتار میتواند منجر به ایجاد یک رابطه سطحی و غیرواقعی شود که در آن هیچ فضایی برای صمیمیت و صداقت وجود ندارد.
در واقع، فرد به جای پذیرش رابطه به عنوان یک تجربه انسانی پیچیده و چندوجهی، به دنبال حفظ یک تصویر کاملا مطلوب و غیرقابل دسترس است.پذیرش این واقعیت که روابط عاشقانه همیشه کامل نیستند و دارای چالش ها و فراز و نشیب هایی هستند، میتواند به کاهش این ترس کمک کند.
تفاوت های شخصیتی: درونگرا در برابر برونگرا
تفاوتهای شخصیتی نیز میتوانند در میزان تمایل افراد به ابراز احساسات تاثیرگذار باشند.افراد درونگرا معمولاً تمایل کمتری به ابراز احساسات خود به طور علنی دارند و ترجیح میدهند احساسات خود را درونی نگه دارند.این افراد ممکن است نیاز به زمان بیشتری برای پردازش احساسات خود داشته باشند و قبل از اینکه بتوانند آنها را به اشتراک بگذارند، باید با آنها کنار بیایند.در مقابل، افراد برونگرا معمولاً تمایل بیشتری به ابراز احساسات خود به طور علنی دارند و از صحبت کردن درباره احساسات خود لذت میبرند.این تفاوتهای شخصیتی میتواند منجر به سوء تفاهم در روابط عاشقانه شود اگر طرفین از نیازها و ترجیحات یکدیگر آگاه نباشند.
مثلا یک فرد درونگرا ممکن است از اینکه شریک زندگی برونگرایش بیش از حد در مورد احساسات خود صحبت میکند، احساس ناراحتی کند.
در حالی که یک فرد برونگرا ممکن است فکر کند که شریک زندگی درونگرایش به او اهمیت نمیدهد زیرا احساسات خود را به اندازه کافی ابراز نمیکند.درک تفاوت های شخصیتی و احترام گذاشتن به نیازهای یکدیگر میتواند به ایجاد یک رابطه سالم و متعادل کمک کند.
فشار اجتماعی: نقش جنسیتی
فشارهای اجتماعی و نقشهای جنسیتی نیز میتوانند بر میزان تمایل افراد به ابراز احساسات تاثیرگذار باشند.در بسیاری از فرهنگها، از مردان انتظار میرود که قوی، بیاحساس و مستقل باشند و از ابراز احساسات ضعف خودداری کنند.در حالی که از زنان انتظار میرود که احساساتی، مهربان و مراقب باشند و احساسات خود را به طور آزادانه ابراز کنند.این انتظارات میتواند باعث شود مردان از ابراز احساسات خود در روابط عاشقانه خودداری کنند زیرا میترسند که به نظر ضعیف یا مردانه نرسند.از سوی دیگر، زنان ممکن است احساس کنند که باید همیشه خوشحال و راضی باشند و از ابراز احساسات منفی خود خودداری کنند زیرا میترسند که به نظر ناسپاس یا نیازمند برسند.
این فشارهای اجتماعی میتواند منجر به ایجاد یک رابطه غیرواقعی و ناسالم شود که در آن هیچ فضایی برای صمیمیت و صداقت وجود ندارد.
به چالش کشیدن این نقش های جنسیتی و اجازه دادن به خود و شریک زندگی تان برای ابراز احساسات بدون قضاوت میتواند به ایجاد یک رابطه قوی تر و صمیمی تر کمک کند.باید به یاد داشته باشیم که ابراز احساسات یک نشانه قدرت است، نه ضعف.
ترس از نادیده گرفته شدن: دیده نشدن
در روابط بزرگسالی، این ترس میتواند به شکل های مختلفی بروز کند.فرد ممکن است از بیان ناراحتی ها و نیازهای خود خودداری کند، زیرا می ترسد که مورد بی اعتنایی قرار گیرد یا حتی سرزنش شود.او ممکن است از ابراز شادی ها و موفقیت های خود نیز خودداری کند، زیرا می ترسد که طرف مقابل حسادت کند یا به او بی توجهی نشان دهد.
این ترس میتواند باعث ایجاد یک چرخه معیوب شود.فرد با پنهان کردن احساسات خود، از طرف مقابل فرصت همدلی و حمایت را می گیرد و در نتیجه، احتمال نادیده گرفته شدن او بیشتر می شود.
این تجربه، ترس او را تقویت می کند و باعث می شود بیشتر از قبل احساساتش را پنهان کند.
برای غلبه بر این ترس، لازم است فرد به خود یادآوری کند که احساساتش معتبر و ارزشمند هستند و بیان آنها حق اوست.او باید سعی کند با طرف مقابل خود در مورد ترس هایش صحبت کند و از او بخواهد که به احساساتش توجه کند و به آنها احترام بگذارد.در ضمن، یادگیری مهارت های ارتباطی موثر میتواند به فرد کمک کند تا احساسات خود را به طور واضح و قاطعانه بیان کند و احتمال نادیده گرفته شدن آنها را کاهش دهد.
ترس از نادیده گرفته شدن، از جمله ترس های عمیقی است که میتواند مانع ابراز احساسات در روابط شود. فرد می ترسد که احساساتش، هرچقدر هم مهم و معنادار باشند، توسط طرف مقابل جدی گرفته نشوند، مورد توجه قرار نگیرند یا حتی به طور کلی نادیده انگاشته شوند. این ترس میتواند ریشه در تجربیات کودکی داشته باشد، زمانی که کودک به دلیل مشغله، بی توجهی یا ناتوانی والدین در همدلی، احساساتش نادیده گرفته شده است. این تجربه باعث می شود کودک احساس کند که احساساتش بی ارزش هستند و بیان آنها فایده ای ندارد. 
